Het zonnetje schijnt lekker als ik aankom bij de atletiekbaan van de Gemzen, die volledig ondergesneeuwd lijkt te zijn. Ik ben even bang, dat we eerst zelf nog moeten sneeuwruimen, maar bij nader inzien blijkt er toch aan de buitenkant een smalle strook sneeuwvrij gemaakt te zijn. De organisatie heeft luidsprekers buiten gezet, zodat we onder het lopen kunnen luisteren naar (een deel van) de top 2000 aller tijden.

13:00 uur. Het startschot. 38 lopers gaan op weg, waarvan 2 voor de marathon. De beschrijving van het parcours kan kort zijn: je maakt een bocht van 180 graden en je loopt een stukje rechtuit. Als je dat 2 keer hebt gedaan kom je weer over de startstreep. De sneeuwvrije strook is precies breed genoeg voor twee lopers, dus als iedereen daar een beetje rekening mee houdt, dan ondervinden de langzamere en snellere lopers geen hinder van elkaar. Dat snapt iedereen, behalve dan die twee dames die 6 uur lang gezellig naast elkaar lopen te kletsen.
Over de eerste 10 ronden doe ik 25 minuten, dat is 3km volgens de informatie op Ultraned. Loop ik zo langzaam, of zit het in het verschil tussen de binnen- en de buitenbocht? Achteraf blijkt gerekend te worden met 400m per ronde. Zou die baan dan 16m breed zijn? Voor Ben Mol maakt het niets uit, hij loopt gewoon rustig zijn rondjes en maakt zich niet druk om klokken, tellers of afstanden. Kijk, dat is nu lopen in totale vrijheid.
Cor Westhuis hanteert dezelfde tactiek en eindigt daarmee uiteindelijk nog in de eerste helft van het klassement.

14:00 uur. Mede op advies van Frankie Goes To Hollywood loop ik nog steeds erg “Relax”t, want dit is weer mijn eerste ultra na een halfjaar van achillespeesproblemen. De kopgroep, waarin ik alleen Tom Hendriks herken, lijkt daar anders over te denken: voor mijn gevoel komen ze elk rondje wel een keer langs. Er loopt ook een man tussen, die me voor de start vertelde dat dit zijn eerste 6 uur is. Een paar uur later geeft hij de pijp aan Maarten, kennelijk toch maar gestopt bij de marathon-afstand. De uiteindelijke winnaar is een man die zich behalve door zijn tempo ook onderscheidt met een prachtige loopstijl. Het blijkt meervoudig JKM-winnaar Wim Bart Knol te zijn.

15:00 uur. De tekst “.. the girl from Ipanema goes walking ..”, werkt inspirerend op sommige snelle starters, nu al. Één deelnemer wandelt zelfs de hele 6 uur. Zelf wandel ik vanaf het begin elk halfuur een meter of 100 om te eten en te drinken, een PR heb ik vandaag toch niet in de benen.

16:00 uur. “I’ll find my way home” zingt Jon Anderson, begeleid door Vangelis. Omdat de baanverlichting ontstoken wordt, kan ik ook nog steeds de weg vinden, maar ik ga nog niet naar huis. Wel kan er zo langzamerhand een heel klein tandje bij. Ineens dringt het tot me door waarom we pas om 13:00 uur zijn gestart: de omgeving wordt toch wat afwisselender als je de eerste helft bij zonlicht loopt en de tweede helft bij kunstlicht.

17:00 uur. Het wordt kouder, “Cold as ice” volgens Foreigner, maar dat valt wel mee. Mijn enkel begint ook weer eens op te spelen, maar gelukkig wordt dat minder als ik iets harder loop en het is juist tijd om er nog een klein tandje bij te doen. Zo blijf ik ook goed op temperatuur, de handschoentjes kunnen in de tas blijven.

Bijna 18:00 uur. Donovan bezingt “Atlantis”. Ja, ook vroeger had je ook al tsunami’s. Voorlopig ga ik zelf nog niet ten onder en hetzelfde geldt in nog sterkere mate voor Peter Zuidema. Hij bewijst dat je geen snelle kleding nodig hebt om hard te lopen: zoals gewoonlijk verkleed als jogger wordt hij toch mooi tweede. Zijn doel vandaag is 70 km, laat hij in het voorbijgaan weten, en dat lukt precies.

Bijna 19:00 uur. “You go back, Jack, and do it again” hoor ik, maar ik ben blij dat ik geen Jack heet, want de meeste energie heb ik nu wel verstookt.
Na het lopen blijkt de douche hier weldadig warm te zijn, iets waar je bij veel evenementen niet al te vast op kunt rekenen.

Zoals gezegd zijn Wim Bart Knol en Peter Zuidema respectievelijk eerste en tweede. Als derde is geëindigd Jelle Bolte, een naam die ik nog niet kende. Wat overigens niets zegt, maar ik vind hem ook niet in de uitslagenlijsten op Ultraned, dus mogelijk is dit een aanstormend talent.
Van Hinrick Klugkist krijg ik een compliment over de negatieve split die ik heb gelopen. Toch blijft hij me met zijn eigen positieve split nog een paar rondjes voor en grijpt net naast de bekers met een 4e plaats.

De winnaar neemt de gelegenheid te baat om de organisatie te danken voor de goede organisatie en het lage inschrijfgeld van EUR 4,- en uit het instemmende applaus blijkt dat de overige deelnemers dat ook waarderen.

De volledige uitslag staat op de homepage van de Gemzen.