Door het overlijden van Vincent moest de wedstrijd op het laatste moment worden afgelast. De organisatie heeft besloten de wedstrijd in 2009 alsnog van start te laten gaan, nu als memorial ter nagedachtenis aan Vincent. Voor de GSM had ik nog nooit van Vincent gehoord en daarna kende ik hem aanvankelijk alleen van naam. Maar bij de 6 uurloop in Stein kon ik eens met hem kennismaken. Behalve dat hij een sympathiek persoon was, bleek hij ook nog eens heel goed te kunnen lopen. Hij kwam tot boven de 70 km, waarmee hij dan ook de beste 50-plusser was. Na die eerste ontmoeting zag ik hem nog diverse malen heel kort bij wedstrijden. Ik weet niet of hij toen nog steeds wist we ik was, maar hij herkende me in elk geval nog wel. Dus ondanks het feit dat ik nog een 100 km van gisteren in de benen heb, wil ik toch meelopen als eerbetoon. Aanvankelijk heb ik totaal geen zin, maar gelukkig is het mooi weer en kan ik in een kwartiertje rustig naar de inschrijving bij de bloemenveiling fietsen. Ik zie natuurlijk veel bekenden, wat het erg gezellig maakt en gaandeweg krijg ik toch wel weer zin om te gaan lopen. Als het startschot eenmaal is gevallen, heb ik al besloten om niet in een sukkeldrafje naar de finish te gaan, maar gewoon lekker voluit te gaan lopen. Zoals gezegd is het weer prima, niet te warm, maar er staat wel een behoorlijke tegenwind. Ik kom heel moeilijk op gang met mijn stijve benen, maar na de eerste kilometer gaat het alweer redelijk soepel. Ik voel ook helemaal geen spierpijn van gisteren, ik heb alleen totaal geen kracht in mijn benen. Daarom moet ik me puur op de techniek concentreren. Het is behoorlijk intensief en ik vraag me af of ik niet te hard ga. De klok die bij 5 km langs de weg staat, springt juist op 0:22:30 als ik hem passeer. Vlak voor de finish moeten we nog een rondje van 1 km over het veilingterrein, waar de wind vrij spel heeft. Een paar seconden nadat de klok bij de finish 0:45:00 aangeeft, passeer ik de streep. Kennelijk kan ik toch nog wel op gevoel mijn krachten goed verdelen, want ik heb geen moment op mijn hartslag gelet. Achteraf blijkt het gemiddeld 178 te zijn geweest. Ik dacht dat mijn maximum 180 was, maar ik ben nu regelmatig boven de 190 geweest. Na het lopen voel ik me beter dan toen ik vanmorgen opstond. Ik zou het zelf niet bedacht hebben, maar kennelijk is dit toch wel een goede manier om uit te lopen na een 100 km wedstrijd. |
