Voor het eerst van mijn leven heb ik geld gewonnen met hardlopen: een 22e plaats in de Marathon en Ultra Cup levert EUR 50,- op. Dat is zo bijzonder, dat ik besluit om mijn prijs zelf in Genk te gaan ophalen. De prijsuitreiking is namelijk na de LPM Marathon. Even lachen naar de fotograaf. Foto: Steven Tiesters In 2006 was ik 21e in het Cupklassement, terwijl er toen een prijs was voor de eerste 20. Vorig jaar waren er prijzen voor de eerste 25, maar stond ik vóór de Zuiderzee Marathon nog iets van 28e. Dus aldaar moest ik nog even mijn best doen, om niet weer net buiten de boot te vallen. Omdat de prijs de brandstofkosten helaas niet geheel dekt, dient de reis echter nog wel een extra rechtvaardiging te krijgen in de vorm van een goede prestatie, waarbij ik dan een tijd van minder dan 3:30 in gedachten heb. Omdat ik de laatste tijd ook wel eens wat kortere wedstrijden loop, ben ik weer gewend geraakt om voor de start even wat te gaan inlopen, dus dat doe ik nu ook. Hier is dat echter voor sommingen aanleiding om mij er op te attenderen dat de wedstrijd nog niet begonnen is. Mijn haast heeft echter nog andere een reden: ik wil vlak voor de start nog even van het toilet gebruik maken, want het gevoel in mijn maag is niet al te prettig. Voor het vertrek houden we nog even een moment stilte, ter ere van de naamgever van dit evenement, om daarna op weg te gaan. Ik dacht dat ik redelijk vooraan stond, maar ik moet toch nog flink wat langzamere lopers voorbij op het smalle pad. Door een lichte daling in het eerste stukje kom ik snel op gang, maar direct daarna is er een aardige stijging (klim is een te groot woord), zodat ik het tempo ook direct weer omlaag schroef, om opnieuw te versnellen wanneer het weer omlaag gaat. De rest van het rondje van 6 km gaat het slechts een beetje op en neer. Bijna de hele ronde bestaat uit asfalt, alleen bij een doorsteekje krijg je een stuk met grint, waar het omlaag gaat en waar ook nog een bochtje in zit. Voor mij ideaal om weer wat meters in te lopen op mijn voorgangers. Even voorbij de finish-doorkomst ligt nog een 10 meter verende kasseien. (Klinkt ongelooflijk, maar is echt waar!) Een paar honderd meter na de eerste volle ronde (plus aanloopstuk) realiseer ik me dat ik heb vergeten te klokken, dus dat doe ik dan alsnog. Op dat moment zit ik nog steeds binnen het halfuur, dus die 3:30 zal vandaag geen probleem zijn, want ik heb een tempo gekozen dat ik voor mijn gevoel gemakkelijk nog 6 rondjes kan volhouden. Van verschillende mensen langs de kant (Vincent Schoenmakers, Theo de Jong, Jan Scheffer) krijg ik te horen dat het goed gaat en ik kan inderdaad niet ontkennen dat het gewoon wel lekker loopt. Vanaf de 3e ronde heb ik steeds een rondetijd van iets minder dan 27 minuten en op een gegeven moment slaag ik erin om uit te rekenen dat er misschien wel een tijd van onder de 3:10 mogelijk is. Dat roept Theo me ook nog toe in de laatste ronde, op het moment dat ik er zelf een hard hoofd in krijg, want ik moet toch wel wat in tempo inleveren. Achteraf blijkt dat inzakken slechts 1 minuut gekost te hebben en ik finish volkomen boven verwachting in 3:08! Van alle 67 marathons die ik nu gelopen heb, waren er slechts 3 sneller. De laatste keer was dat in 2000, dus de tijd van vandaag is mijn snelste van deze eeuw. Tenminste, volgens de puristen die vinden dat 2000 nog bij de 20e eeuw hoort, omdat de jaartelling is begonnen bij 1 en niet bij 0. Door die mooie tijd krijg ik van een aantal mensen de vraag, of ik nu een PR heb gelopen, maar dat blijft voorlopig nog wel even op 2:57 staan, omdat ik vooralsnog mijn blik richt op uitdagingen op ultraloopgebied. Elk jaar richt ik mij op één bepaald doel. In 2002 was dat: mijn eerste ultraloop (een 6 uur), in 2003: de 100 km in Winschoten, in 2004: de 12 uur in Den Haag, in 2005: de Elfstedentocht (op eigen gelegenheid gelopen), in 2006 het Pieterpad (uitgevallen na 3 dagen), in 2007: tweede poging Pieterpad (nu wel gefinishd). Voor 2008 heb ik mezelf nu opgezadeld met de opdracht om te proberen de Spartathlon uit te lopen. Lopers die ik veel hoger inschat dat mijzelf, slaagden er vorig jaar maar net in om op tijd in Sparta te zijn, maar als ik de huidige lijn in mijn prestaties kan voortzetten, dan maak ik een kans. Vanaf het moment, eind 2006, dat ik van antipronatieschoenen ben overgestapt op neutrale schoenen met steunzooltjes, is heel langzaam het gezeur van mijn achillespezen verdwenen. Op het Pieterpad bleken die zooltjes het verschil uit te maken tussen uitvallen en finishen. Daarna liep ik nog een PR op de 100 in Winschoten en bij de 6 uur in Epe net geen PR, hoewel ik me die dag niet fit voelde. Ook stond ik het hele jaar bovenaan in het UltraNed-klassement, voor wat dat waard is. En vandaag dus zonder veel moeite een sterke tijd op de marathon, en dat als onderdeel van een gemiddelde trainingsweek van totaal 100 km. Na afloop is het weer een gezellig samenzijn in de kantine. Er wordt een afsluitend praatje gehouden en dus de prijsuitreiking van de Cup. Van de marathon zelf is geen prijsuitreiking, want het is een trainingsloopje. Hetgeen overigens Marc Papanikitas er niet van weerhoudt om een winnende tijd van 2:38 neer te zetten, terwijl hij zich helemaal niet fit voelt. Helaas produceert de geluidsinstallatie maar een beperkt aantal decibellen, zo dat het geheel grotendeels verdrinkt in het geroezemoes. Toch kan ik tevreden huiswaarts keren met een envelop met inhoud. |