Morgen is het in Frankrijk zwarte zaterdag, maar vandaag zit heel Nederland al verstopt. Nadat ik met 50 in het uur van Paterswolde tot Venlo gekomen ben, wordt het in Duitsland eindelijk wat rustiger, maar nu remt een hevige onweersbui het tempo aanzienlijk. Gelukkig is het in België wel goed weer en dat zal dit weekend ook zo blijven.

Vrijdag
Als ik om 18:30 eindelijk bij het Chalet van Ton Smeets nabij Ortho arriveer, kan ik meteen aanschuiven. Ik zie weer een aantal bekenden terug, maak kennis met een aantal voor mij nieuwe namen en ook met een aantal gezichten waarvan ik tot nu toe alleen de naam kende, zoals André van de Vliert, Lucienne van Hees en Wouter Hamelinck. André is hier met zijn gezien en ook Lucienne en Patrick hebben hun kinderen en honden meegenomen.

Na het eten wordt het gezellig gemaakt met koffie en bier. Gijs Honing, Bert de Jong, Simon Pols en Hans Nieuwenhuijse hebben vandaag een bierbrouwerij in de buurt bezocht en behoorlijk wat souvenirs ingeslagen.

Zaterdag
Het is vroeg opstaan voor het ontbijt, want in verband met de te verwachten warmte starten we om 8 uur, een uur eerder dan oorspronkelijk de bedoeling was. Na het ontbijt kiest een ieder een mooi startnummer uit en geeft Ton nog een briefing over mogelijke lastige punten in de route en de plaats van de verzorgingsposten. De route is de Ton in zijn eentje geheel bepijld en we krijgen bovendien nog een geplastificeerde routebeschrijving mee.

Inmiddels is het startveld uitbreid met nog een aantal Belgische lopers en nadat Ton heeft afgeteld gaan we op weg. Met de warmte valt het de eerste uren nog mee, want het is behoorlijk mistig. Ondanks de routebeschrijving en de pijlen raak ik al snel het spoor bijster, maar gelukkig zijn we nog met een grote groep bij elkaar, zodat er altijd wel iemand is met een helder idee. Rond de 25 km zijn een paar pijlen verdwenen, maar met behulp van de routebeschrijving is het juiste pad naar enig gezoek toch weer terug te vinden. Helaas komen we met een klein groepje na een flinke afdaling onverwacht voor een beek tot stilstand: het pad loopt hier dood en het bruggetje in de routebeschrijving is nergens te zien, zodat we weer terug omhoog moeten. De juiste afslag blijkt slechts 50 m verder te zijn… Gelukkig missen er verder geen pijlen meer en bovendien volgt de rest van de route grotendeels het pad van het eerste deel in omgekeerde richting. Vlak bij het Chalet maken we dan nog een extra lus om aan de 43 km te komen, we zijn tenslotte ultralopers. Achteraf blijkt iedereen op hetzelfde punt de mist in gegaan te zijn, hoewel die toen al lang was opgetrokken.

De rest van de middag is het genieten van zon en bier en ‘s avonds van een overvloedige pasta-maaltijd die Margriet voor ons heeft gekookt.
Voor Ton is het een enerverende dag: hij wordt aangereden (gelukkig alleen lakschade) waarbij de veroorzaker hem de shuld in de schoenen probeert te schuiven en ‘s avonds wordt hij op de vingers getikt door en boze boswachter wegens het ophangen van niet goedgekeurde pijlen zonder vergunning…

Mijn finishtijd op de eerste dag

Zondag
De volgende dag starten we zonder mist, maar toch valt het ook nu wel mee met de warmte. We zijn de afgelopen weken trouwen toch al behoorlijk gewend aan het tropische klimaat. Er zijn verder geen dwaalpartijen, mede omdat Ton naar een lastig punt vooruit is gereden om ons de het juiste pad aan te wijzen. Vandaag heeft hij behalve van Bert ook nog hulp van Hans, die wegens een blessure maar één dag kon lopen.

Het parcours van vandaag is wat gemakkelijker te belopen dan dat van gisteren: er zitten twee stukken asfalt van ruim 4 km in. Na 30 km zijn we weer in Ortho, waarna we nog drie rondjes om het Chalet lopen om de 43 km vol te maken. Die rondjes hebben zo hun voordeel: regelmatig komen we langs de verzorgingspost van Bert en Hans (de meeste posten zijn zelfbediening: een plastic zak gevuld met flesjes water en sportdrank, gemarkeerd door een “R”-bordje). Ook maak ik het mee om vóór Wouter te lopen, met dien verstande dat het zijn laatste ronde is en ik er dan nog twee voor boeg heb.
Ruim een uur sneller dan gisteren bereik ik de finish, anderen zijn zelfs 1,5 uur sneller.

Mijn finishtijd op de tweede dag

Na de douche en nog een broodmaaltijd keert een ieder weer huiswaarts na een zeer geslaagde en perfect verzorgde twee dagen. De eerste helft van mijn 450 km lange motorrit is wederom zeer warm, de tweede helft voor de verandering heel nat.