Een bergtocht is altijd enigszins een gok, want bij slecht weer in de bergen kun je weinig uitrichten. Deze week waren de omstandigheden aanvankelijk uitstekend, maar op het cruciale moment sloeg het weer helaas om.

Zondag
Vandaag staat er een inlooptocht op het programma, maar ik zit in de trein, omdat ik gisteren in Interlaken de Jungfrau Marathon heb gelopen. Gelukkig ben ik afgezien van die marathon ook al voldoende ingelopen na de beklimming van de Grand Paradiso.
‘s Avonds aangekomen in het basiskamp van organisator Retour Mountain Adventure, maak ik kennis met Albert (organisator en begeleider), Johan (kok en begeleider), Mike (begeleider) en Hans en Seimy (deelnemers). Eltjo blijkt zich prima vermaakt te hebben terwijl ik in Zwitserland was.

Maandag
De dag begint met een stuk rijden naar Val di Cogne. Vandaar gaan we met Albert als begeleider via een mooi bergpad naar de Rifugio Vittorio Sella. Als we daar zijn regent het een beetje, maar de situatie lijkt niet alarmerend.

Dinsdag
We moeten vroeg uit de veren, want we gaan naar de Punta Rossa. In het ochtendgloren zien we op een afstand de silhouetten van een aantal steenbokken. De berg is prachtig wit geworden door een klein beetje sneeuw dat er gisteren is gevallen. Gelukkig ligt er niet zoveel dat we niet meer naar boven kunnen, maar we gaan niet verder dan een voortopje, omdat het laatste stuk niet veilig genoeg is. Ook vanaf dit punt is het uitzicht prachtig. Eltjo en Albert doen een wedstrijdje wie de meeste namen weet van de toppen die we in de verte zien. Ik heb geen kijk op die dingen, alleen de Matterhorn kan ik vaag herkennen.

Klim naar de Punta Rossa.
Foto: Wim Douw.

‘s Middags als we weer terug in de hut zijn, eten en drinken we nog wat, waarna we weer afdalen naar de auto. Albert vertrekt iets later, maar komt ons na korte tijd in een duizelingwekkend tempo voorbij.
‘s Avonds in het basiskamp bereidt Johan weer een luxe diner voor ons.

Woensdag
Vandaag zouden we naar de Mantova-hut in het Monte Rosa massief. Deze blijkt echter reeds gesloten, daarom wordt het Rifugio Quintino Sella. Het is eerst nog een behoorlijk einde rijden. Eltjo en ik rijden meet met onze gids Giovanna (enige vrouwelijke gids in Italië), Hans en Seimy gaan met hun eigen auto.
Volgens het oorspronkelijke plan zouden we in Val di Gressoney een stuk met de kabelbaan omhoog gaan, maar deze is al gesloten en daarom gaan we met een landrover-taxi (wel spectaculair, maar zeer oncomfortabel). Ondertussen is duidelijk dat het weer vanaf morgen zeer slecht zal zijn, daarom biedt Giovanna ons de mogelijkheid om nog vanmiddag naar de Castor te gaan. Echter aangekomen bij de hut, blijkt alles al potdicht te zitten van de mist en begint het ook al te sneeuwen, waardoor een topbeklimming niet meer verantwoord is.

Donderdag
Vandaag had de grote dag moeten zijn, maar we kunnen niets anders doen dan onverrichter zake weer afdalen. Dat valt nog niet mee, want het is -12 graden, er staat een harde wind en het sneeuwt. Die sneeuw waait steeds achter mijn bril, waardoor ik nog maar met één oog goed kan zien, terwijl het toch al niet meevalt het spoor van Giovanna te volgen. Op een gegeven moment is ze, samen met Eltjo, helemaal uit het zicht. Samen met Hans en Seimy bereik ik toch het sneeuwvrije deel van de route, waar de markeringen weer goed te zien zijn. De sneeuw verandert in natte sneeuw en later in regen. Dan volgt weer een rit met de landrover en dan nog een schier eindeloze tocht met de auto van Giovanna.

Hierna ben ik mentaal helemaal uitgeblust, het hoeft voor mij allemaal niet meer. Als we nu de afgelopen dagen een aantal 4000-ers hadden kunnen beklimmen (of zelfs maar één), dat had ik deze terugtocht natuurlijk heel anders ervaren. Oppervlakkig beschouwd, zou je kunnen zeggen dat we het slagroom op de taart zijn misgelopen, maar voor mij waren de 4000-ers de taart!
Als we ‘s avonds luxe eten in een restaurant, besluit ik dat het leven in de bewoonde wereld ook zo zijn voordelen heeft.

Vrijdag, zaterdag en zondag
Omdat de tocht nu een dag korter uitvalt, proberen Eltjo in ik de voor zaterdag geboekte vliegreis naar vrijdag om te zetten. Omdat dat stukken duurder zal worden, boeken we voor weinig geld een hotel in Aosta en vertrekken we volgens plan op zaterdag vroeg per bus en trein naar Genéve, vanwaar we ‘s avonds naar Amsterdam zullen vliegen. Na een paar uur rondhangen op het vliegveld, blijkt echter onze vlucht door EasyJet gecanceld te zijn!! Welja, dan kan er ook nog wel bij. Gelukkig kunnen we (voor veel geld) nog met de nachttrein naar nederland, zodat we zondag aan het eind van de ochtend toch nog thuis komen. Met EasyJet konden we pas maandagavond terug, dit was de eerste en meteen ook de laatste keer dat ik heb geprobeerd met deze maatschappij te vliegen.