• 29 maart 2024 06:27

Ultratrimmer

Hardlopen, wandelen en soms een bergtocht

Self Transcendence 100 km

apr 26, 2007
Plaats:   Amsterdanse Bos (Amstelveen)
Datum:   zaterdag 28 april 2007
Afstand:   100 km
Deelnemers:   10 gestart
Website:   www.srichinmoyraces.org

Sri Chinmoy is een multi-talent: filosoof, componist, atleet, dichter en goeroe, zo is te lezen op onder andere Wikipedia, waar overigens ook wel enige kritiek op hem is te vinden. Hoe het ook zij, een aantal van zijn volgelingen, verenigd in het Sri Chinmoy Marathon Team (SCMT) organiseren hardloopevenementen in vele landen, met de bedoeling de deelnemers zichzelf te laten overstijgen, vandaar de naam Self-Transcendence.

Vandaag organiseert de nederlandse afdeling van het SCMT een 50 en een 100 km in het Amsterdamse Bos. De start en finish is op de Nieuwe Kalfjeslaan en dat is niet in Amsterdam zoals je zou verwachten, maar in Amstelveen (handig om te weten als je een routeplanner wilt gebruiken). De start is om 8:30 u, dat betekent voor mij opstaan om 5:15 u.

We vertrekken met naar schatting zo’n 15 deelnemers (achteraf bleken het slechts 10 te zijn, maar je wilt je eigen prestatie toch wat glans geven). Vorige week bij de marathon in Enschede vertelde Ineke Scheffer mij dat ze hier liever niet loopt, omdat ze erg bang van honden is (en misschien omdat de Afsluitdijk marathon ook een erg mooi alternatief is). Bij mij valt die angst wel wat mee, maar tijdens het hardlopen ben ik er ook geen liefhebber van. In de praktijk blijkt het erg mee te vallen: er lopen hier inderdaad massa’s mensen hun hond uit te laten, maar daarnaast lopen er hier ook hele drommen hardlopers, dus iemand die een hond heeft die slecht tegen hardlopers kan, bedenkt zich wel twee keer om hier naar toe te gaan.

Na een aanloopstuk beginnen we aan de 44 rondes van 2.240 meter. Het grootste deel ligt gelukkig in de schaduw, want de temperatuur loopt op tot boven de 20 graden. Inderdaad wel wat ‘kouder’ dan in Rotterdam en we lopen op bepaalde gedeeltes ook nog eens lekker in de wind. Echter een ideale looptemperatuur is het niet, daarom houd ik mezelf zowel van binnen als van buiten flink nat. Langs het parcours worden her en der borden neergezet met orakelachtige citaten van de goeroe. Het zijn nogal lange zinnen, daarom duurt het enkele ronden voordat ik alle teksten volledig kan opnemen. In elk geval is het allemaal vrolijk en opbeurend bedoeld en alleen het simpele feit dan een aantal mensen de moeite genomen heeft dit op te schrijven en hier neer te zetten stemt mij al positief en dus werkt het toch insprirerend.

Ik begin vrij langzaam, zoals gewoonlijk, want mijn scheenbeen is nog steeds niet wat het moet zijn. Toch merk ik aan mijn rondetijden dat ik boven de 10 km/uur loop en dus op een PR-schema zit. Voorbij de 60 km gaat het iets moeilijker. Met elke ronde een bekertje cola krijg ik echter weer voldoende energie, tot er rond de 75 km een echte dipje komt. Verassend genoeg krijg ik desondanks Ubel Dijk in het zicht, die al urenlang een flink eind voor me heeft gelopen. Ik denk dat we samen een stukje kunnen oplopen, maar hij blijft staan bij de drinkpost en daar heb ik dus geen zin in.

Bij de doorkomst van de start/finish wordt op een scorebord het aantal kilometers van de eerste 6 lopers bijgehouden en daar sta ik nu tot mijn verbazing bovenaan. Maar goed, het is nog meer dan 20 km en er kan nog van alles gebeuren: Ubel is waarschijnlijk goed hersteld van de 120 van Texel en kan me zo weer voorbij komen. Daarachter loopt nog Jenni de Groot, die bijna eenzelfde PR heeft staan als ik en vaak nog wel in staat is tot een eindsprint. Rond de 80 km lijkt het ineens gebeurd met mij, ik moet regelmatig stukken wandelen en verwacht Ubel zo weer te zien, misschien kan ik dan bij hem aanhaken. Na een flinke wandeling slaag ik er toch weer in om te blijven hardlopen. Ik kijk een paar keer om: niemand te zien. Nog maar 9 rondjes, je zou zeggen, dit kan niet meer misgaan. Een PR zit er niet meer in, maar als ik het huidige tempo vasthoud, wordt het voor de anderen lastig om me nog te achterhalen. Eén ronde voor het einde haal ik Ubel nogmaals in, hij doet het verder rustig aan en raad mij aan hetzelfde te doen, Jenni ligt een halve ronde achter. Ik loop het laatste rondje gewoon in hetzelfde tempo en bereik in iets meer dan 10 uur de finish.

Mezelf heb ik niet overstegen (geen PR), maar wel de rest. Voor het eerst in mijn hardloopcarrière win ik een wedstrijd! Het prettige parcours, de vriendelijke en enthousiaste organisatie en de goede verzorging (en de coöperatieve concurrentie) hebben daaraan zeker bijgedragen.