Een marathon in mijn geboorteplaats, dat gebeurt niet zo vaak, dus die kan ik niet aan me voorbij laten gaan. Mijn streven is een tijd binnen de 4 uur, maar dat wordt lastig als het parcours een kilometer langer blijkt te zijn.

Even zoeken naar waar ik mijn loopjack kan afgeven.
Foto: Tristan Fopma

Herinneringen

Omdat ik de eerste 26 jaar van mijn leven in deze stad heb doorgebracht, heb ik hier vele herinneringen liggen. Zo liep ik ooit door de buurt waar nu de start en finish is, voor het eerst van mijn leven een rondje van 10 kilometer, als onderdeel van de gymnastiekles. Dat lukte toen niet zonder lange stukken wandelen en ik had ook niet het flauwste vermoeden dat dit ooit mijn hobby zou worden. Het sportveld waarvandaan we vertrokken is inmiddels een woonwijk geworden.

In het dorpje Ried dat we op weg naar Franeker passeren, woonden een oom en tante waar we weleens met de bus naar toe gingen. Ik was een jaar of 10 een vond dat altijd een hele reis en de mogelijkheid om daar hardlopend naar toe te gaan ging mijn voorstellingsvermogen volledig te boven.

De route terug vanaf Franeker ken ik maar al te goed van de periode dat ik in Voorburg woonde en regelmatig in het weekend de 180 km naar Leeuwarden fietste om mijn ouders te bezoeken (en de volgende dag weer terug).

In het startvak zoek ik een plekje achter de snelle jongens.
Foto: Tristan Fopma

De wedstrijd

Ik begin met een zuinig tempo, want ik voel me niet zo zeker van mezelf. Vroeger had ik een periode waarin ik een marathon meestal liep als training voor de eerstvolgende ultraloop, maar tegenwoordig moet ik weer echt trainen om een marathon te kunnen lopen. De eerste 25 km naar Franeker zullen we ook wat last van de wind hebben en ik wil mezelf niet vroegtijdig opblazen.

Na de start gaan we eerst richting Marsum.
Foto: Henk Jan Dijks

Na een kilometer of 15 gaat het voor mijn gevoel toch wel erg langzaam, met al die training die ik heb gedaan kan het eigenlijk best wat harder. Ik verschuil me wel zoveel mogelijk achter de ruggen van andere lopers om niet te veel last van de wind te hebben. Bij de verzorgingsposten gaan veel lopers een stuk wandelen om te drinken, maar dat kost me te veel tijd en vind ik ook niet nodig. Daardoor kom ik soms alleen te lopen en moet ik even een tussensprintje doen om weer achter iemand anders te kunnen gaan lopen. Daarbij mezelf steeds afvragend of dat niet een te grote inspanning is, maar eenmaal weer in de luwte van andere lopers zakt mijn hartslag en ademhaling weer snel naar niveau ‘makkelijk’.

In Franeker kijk ik even op de kaart in mijn horloge waar ik de route in heb gezet, maar ik zie de route niet tot mijn irritatie. Achteraf ontdek ik dat we op dat moment net in die extra kilometer zitten. Vanaf Franeker is het nog maar 15 kilometer met rugwind naar de finish. Ik voel me prima en voer het tempo nog iets op, want ik ben er nu gerust op dat ik dat wel tot het eind kan volhouden en dat een tijd binnen 4 uur haalbaar is.

Rond kilometer 41 begint het tot me door te dringen dat de finish toch wel wat verder weg is dan gepland, maar ik heb nog puf om er nog een schepje bovenop te doen in een ultieme poging om ondanks die extra meters toch binnen 4 uur te blijven. Ik haal de laatste kilometers nog diverse lopers in, maar de 4 uur haal ik niet. Als ik over de streep kom hoor ik Jan Kooistra zeggen dat het 43 km is, dat is net iets te veel. Ik kom uit op 4:00:45 netto (zie de uitslag), waar ik toch wel tevreden mee ben, de marathonafstand passeerde ik na 3:55:47, dus eigenlijk gewoon het doel gehaald.